De trend #fitgirl.
Ik heb het een tijdje, met een schuin hoofd, vanaf de zijlijn bestudeerd. Toch wil ik er, zoals velen met mij, ook even mijn zegje erover doen. Komtie:
Onder fitgirl versta ik zelf: ‘fitte’ meiden die gezond eten, veel sporten en die dit graag online laten zien.
Klinkt fantastisch. In eerste instantie kan ik deze trend alleen maar toejuichen. Goed voor jezelf zorgen door gezond te eten en te sporten: daar kan niets mis mee zijn toch? Als vrienden mij zouden omschrijven, zouden ze ook zeggen dat ik gezond leef. En ja, ik sport ook bijna elke dag. Als ik een paar dagen niet sport, gaat het kriebelen en word ik onrustig. Van deze levensstijl krijg ik energie, het voelt goed en ik voel me beter dan ooit. En natuurlijk is het fijn dat je hierdoor lekker in je vel zit (letterlijk en figuurlijk).
En hier komt het dingetje waar ik soms met half dichtgeknepen ogen naar kijk.
Het gaat voor mij een tandje verder als je iedere kiwi of geperfectioneerd ontbijtje op Instagram deelt. Hetzelfde geldt voor ieder sport uurtje of de progressies die je iedere week maakt. In principe niets mis mee, iedereen mag gelukkig zelf delen wat hij/zij wil, maar ik heb er zo mijn vraagtekens bij.
Doe je dit voor jezelf? Of sla je erin door? Ben je de hele dag bezig met wat je gaat eten? Dit is iets wat ik me serieus afvraag. Hierin ben je mij geen antwoord schuldig, maar jezelf. Wat ik hiermee wil zeggen is: pas een beetje goed op jezelf. Het is fijn dat je lekker in je vel zit en dit mag je zeker laten zien, maar doe het niet voor de bevestiging van anderen.
Gezond leven en sporten is hartstikke goed voor je en ga hier vooral mee door maar geniet alsjeblieft ook af en toe van pizza/sushi/ijs/chocola, wat het ook mag zijn wat je lekker vindt en misschien niet zo healthy is (ik zet graag alle vier in, maar dat even terzijde).
Doe vooral waar je je lekker bij voelt en nog belangrijker: doe het voor jezelf. Het leven gaat niet alleen maar om presteren. Wees lief voor je lichaam en gun jezelf ook rust. Heb je dubbel en dwars verdiend.
Deze column is ook gepubliceerd op: GRLMAG