‘Pap?’, zeg ik terwijl hij in de badkamer zijn tanden poetst.
‘Ja schat.’
‘Hoe word ik prinses?’
Ik zal zo’n jaar of 5 zijn als ik deze vraag aan mijn vader stel.
Papa antwoordt heel vastberaden: ‘Of je moet trouwen met een prins…’
‘Ja…’ en ik kijk hem verwachtingsvol aan, nieuwsgierig naar het volgende dat hij gaat zeggen.
‘Of je vader moet een koning zijn.’
‘Oh…’ antwoord ik teleurgesteld en mijn hoofdje zakt omlaag.
Ja dit is dus echt gebeurd, ook ik wilde prinses worden als klein meisje. En waarom eigenlijk?
Gisteren begon deze gedachte bij mij te spelen toen ik de Disneyfilm ‘Robin Hood’ keek (ja 1 van mijn guilty pleasures is het kijken van Disneyfilms, ik geef het toe). Naast dat ik het leuk vind, is het ook interessant als je de film als kind hebt gezien, en nu weer voor het eerste ziet als volwassenen omdat je er dan heel anders tegenaan kijkt. Probeer maar eens. Oke nu terug waar je voor kwam: het prinsessenstuk.
In de film ‘Robin Hood’ steelt Robin van de rijken om het vervolgens aan de armen te geven. Dat is denk ik algemeen bekend. Maar natuurlijk is er ook een meisje in het spel, Marian. Een knap vosje met lange wimpers (want over die lange wimpers wordt regelmatig gesproken in de film).
Aan het begin van het verhaal laat ze weten dat ze zo graag Robin Hood wilt zien na al die jaren en dat ze hem zó leuk vindt (chick, regel zelf die ontmoeting, denk ik dan).
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk vindt Robin Hood haar en vraagt hij haar ten huwelijk, waarop ze antwoordt: ‘Ik dacht je het nooit zou vragen!’ Als hij daarna zegt: ‘Hoeveel kinderen wil je, 6?’ Zegt zij: ‘Ik dacht aan 12!’
Verder was er niet ontzettend veel gespreksstof tussen de twee en de film eindigde met een trouwpartij. Allemaal leuk hoor maar dit zette me – met mijn feministische gedachten – even aan het denken. Want in de meeste Disneyfilms van ‘mijn tijd’, worden prinsessen vaak gered of veroverd door een prins/man. (denk maar aan Aladdin, Doornroosje of Sneeuwwitje). En hierbij eindigt het vaak ook in trouwen. Plus al de prinsessen zijn allemaal bloedmooi en dat hoor je ook terug in de films.
Sneeuwwitje stond bekend om haar huid zo glad als porselein, de haren van Doornroosje waren prachtig en dan dus de wimpers van het vosje Marian.
Wat voor boodschap werd er (onbewust) eigenlijk meegegeven aan jonge meisjes in deze films? Het is belangrijk om mooi te zijn want dan vinden mannen je leuk? En dat trouwen en kinderen krijgen belangrijk is en iets is dat een vrouw graag wilt? En wat geven we door deze films aan jongens mee: dat ze stoer zijn, meisjes moeten veroveren en dat het vooral belangrijk is dat ze knap is, want ja daar val je voor.
Als je dan kijkt naar nieuwe Disney-films (ja die kijk ik ook) zoals Viana en Frozen, dan is de boodschap toch een stuk veranderd (YES). Dit zijn ook prinsessen en ze zijn mooi maar het staat niet in het teken van verliefd worden of veroverd worden door een man.
Het gaat ook niet om hoe mooi ze zijn. In deze films ontwikkelen de vrouwelijke hoofdpersonen zichzelf en ze leren zelf belangrijke lessen (ook zonder man) en dat vind ik dan weer heel fijn.
Je ziet het al: ik vind het ontzettend leuk en interessant om dit analyseren, can’t help it. En om even terug te komen op mijn prinsessendroom: ik gok dat daar de Disneyfilms flink aan mee hebben geholpen.
Gelukkig hebben deze films me niet te veel beïnvloed, hebben ‘mijn prins’ en ik elkaar veroverd en is er van trouwen nog geen sprake.
Wat dan wel weer leuk is om te zeggen: toen ik deze maand officieel één jaar werkte als freelancer kreeg ik een kaartje van Hem met een Super woman erop en een lief tekstje (zonder iets over trouwen, kinderen of mooi zijn, maar over Anouk als freelancer). Dus ja, misschien ben ik nu liever een super woman dan een prinsesje 😉