Nare dingen: iedereen maakt ze mee, daar kom je niet onderuit in het leven. Afgelopen weken maakte iemand, die dichtbij mij staat, iets heftigs mee en ik wilde ervoor diegene zijn. Ik kwam erachter dat dit nog best lastig is, er voor iemand zijn. Want hoe doe je dat nu eigenlijk?

Niet dat ik jullie hier de les wil lezen, maar ik weet nog goed wat ik zelf prettig vond toen ik door een nare periode ging. Ook heb ik het daarna met mensen over gehad; wat vinden zij eigenlijk fijn? Grotendeels vonden we hetzelfde prettig. Daarom even een paar do’s en dont’s op een rijtje. Nu is ieder persoon natuurlijk anders dus dit zal vast niet voor iedereen gelden, belangrijk is om vooral te doen wat goed voelt voor jou. Als je je hart laat spreken, kan er in mijn ogen niet veel ‘fout’ gaan.

Dit kan je beter niet doen:

Niets laten horen
Als je niet weet hoe je moet reageren of je bent bang om iets ‘doms’ of ‘fouts’ te zeggen, denken veel mensen dat het beter is om maar niets te zeggen. Dit kun je beter niet doen, sterker nog de kans is groot dat je hier spijt van gaat krijgen. Een kort appje/mailtje/belletje/kaartje is al genoeg. (Onder het kopje ‘Stuur een kaartje’ vertel ik hier meer over).

Ergens overheen praten
Oei, deze vond ik zelf best wel pijn doen. Mensen die heel goed weten wat er aan de hand is maar net doen of ze van niets weten. Hier heb ik mezelf ook weleens schuldig aan gemaakt, dit komt vaak uit onzekerheid. Toch is het fijn om even iets erover te zeggen. Je kan vragen ‘He hoe gaat het’, maar je kan ook de nadruk leggen: ‘Hoe gaat het NU met je?’, vaak is dat al genoeg. Als diegene erover wil praten, dan volgt de rest vanzelf. Als ik bijvoorbeeld geen zin had om er verder op in te gaan zei ik: ‘Ja, super goed, met jou?’ en dan vroeg ik verder naar diegene. Dan weet de ander ook al genoeg.

Dingen voor iemand invullen
‘Ja ik dacht dat jij het wel fijn vond als ik dit deed/ niks deed, dus ja dat deed ik dan maar want ik dacht, jij vindt het vast…’ etc etc. Als iets naars je overkomt, kan je nog steeds zelf nadenken en je grenzen aangeven. Ook als je (in mijn geval) ziek bent geweest. Vul geen dingen in voor iemand, maar vraag hoe je diegene kan helpen of wat diegene prettig vindt in de omgang met jou. (Onder het kopje ‘Kan ik iets doen?’ vertel ik hier meer over).

Pas op met vergelijken
‘Jaaa, de dochter van de broer van mijn buurman had ook kanker vijf jaar geleden en toen…’ Voordat mensen het weten, gaan ze situaties vergelijken. Soms vind ik het wel kunnen maar af en toe denk ik, vergelijk maar niet te veel. Dit is ook een kwestie van aanvoelen. Nu vind ik het niet erg als mensen mijn situatie vergelijken met iets anders en vaak minder ergs dat ze hebben meegemaakt. Maar toen ik chemo’s had, vond ik het niet zo fijn als iemand een ziekenhuisbezoek voor een gebroken arm ging vergelijken met het traject waar ik doorheen ging. Persoonlijk vind ik dit niet zo gepast. Pas daarom op met vergelijken.

Nu kan ik heel goed zeggen wat niet zo’n goed idee is, maar beter is om te vertellen wat wel een goed idee is 🙂

Stuur een kaartje
Het liefst stuur ik een kaartje als iemand het moeilijk heeft. Ik hoef maar naar een kaartje te kijken en er floept zo een tekst uit mijn vingers. Een tekst recht uit mijn hart. Ik weet dat veel mensen moeite hebben met kaartjes schrijven, daarom deze tip: koop een kaartje dat al omschrijft wat er gaande is, bijvoorbeeld teksten zoals: sterkte/ je kan bij mij terecht/ het komt goed. Je kan er nog een zinnetje aan toevoegen als je wil, maar als je het echt niet weet, kun je ook je naam eronder zetten. Het feit dat je de moeite hebt genomen om een kaartje te sturen, zegt al genoeg.

Stel je kwetsbaar op
Het lijkt in eerste instantie misschien geen goed idee, maar geloof me, het is heel fijn. Je mag best tegen de persoon in kwestie zeggen dat je niet weet wat je moet zeggen in zo’n moeilijke situatie. Spreek vanuit je gevoel. Welke dingen gingen als eerst door je heen? Durf je kwetsbaar op te stellen, uiteindelijk zijn we allemaal ook maar mensen.

Kan ik iets doen?
Vraag of je iets kan doen. Aan mij werd dit vooral in het begin vaak gevraagd, toen dacht ik nog: ‘Ja wat denk je zelf, hoe wil je iets voor me doen dan!!?’ Maar eigenlijk is het een hele fijne vraag. Laat weten dat je ervoor diegene bent en als je iets kan doen, dat je er dan bent. Nogmaals; je kan niet invullen wat diegene fijn vindt, dat zal de ander uiteindelijk ook moeten aangeven. Jij hebt in ieder geval je beste beentje voor gezet.

En de laatste maar zeker niet de minste: Luister! Heb oprechte belangstelling
Oh, deze is zo belangrijk. Het lijkt zo simpel maar in de praktijk is het toch nog een tikkeltje lastig. Terwijl luisteren vaak al genoeg is. En wat ik zelf een fijne zin vind: ‘Ik kan het me voorstellen.’ Maar dat ben ik misschien weer, omdat ik zo van taal houd. Bij ‘ik snap het’, dacht ik al snel: maar jij snapt dit helemaal niet wat ik nu vertel. Misschien is het een beetje muggenziften, maar persoonlijk vind ik het fijner klinken.

Ik ben blij dat ik dit blog kan schrijven, ook al ben je het misschien niet met alles eens, en dat geeft ook helemaal niet. Het is meer om te laten zien wat (in dit geval ik) en uiteindelijk ook de mensen met wie ik het erover heb gehad, prettig vonden.

De gouden tip is hierbij: wat zou je zelf fijn vinden? En: spreek vanuit je gevoel.

En nu ben ik benieuwd: heb je zoiets van: Ah ja, goede tips. Of zoiets van: Hier ben ik het helemaal niet mee eens! Of: Ik heb zelf nog een tip! Ik hoor het graag.

LIEFS