Goede voornemens. Ook als je heel stoer hebt gezegd er niet aan te doen, dan heb je misschien toch wel iets in je hoofd dat dit jaar beter kan. Maar waarom geven we vaak zo snel op? (Voor heel veel is dit al de derde week van januari!) En hoe houden we die goede voornemens dan wel vol?
Waarom werkte mijn voornemen niet?
Vorig jaar was mijn plan om veel te schrijven voor mijn boek. Dit moest gaan over de tijd dat ik ziek was geweest. Iedere week had ik het op mijn zogenoemde to do lijst, maar dit wierp niet echt zijn vruchten af. Waarom niet? Ik wil zo ontzettend graag dat dat boek er komt.
Wil ik er niet naar terug? Is dat te moeilijk?
In het begin was dit het wel. Realistisch gezien: het is heel lastig om ergens op terug te kijken, erover te schrijven, als je er nog midden in zit. Na een tijdje kwam ik erachter dat ik mezelf echt even de tijd moest geven voordat ik hieraan kon werken.
Het laatste half jaar had ik dit zeker wel gekund, maar ik deed het op de één of andere manier toch niet. Het ging nu toch beter met me? Waarom deed ik het dan niet?
Ik kwam erachter dat ik teveel bezig was met het eindresultaat en soms betrap ik mezelf hier nog steeds op.
‘Wauw stel dat mijn boek af is dan dit en dit en dat…’
En dromen moet je zeker hebben, maar het moet natuurlijk niet alleen bij dromen blijven.
Ook was ik in het begin lekker aan het rondvertellen dat ik bezig was met een boek. Maar als je dat boek tenslotte niet schrijft, dan komt er ook geen boek. Na een tijdje mocht ik van mezelf er voorlopig even niets over zeggen, totdat ik serieus aan het schrijven was.
Hoe pak ik het nu aan?
Teveel met het eindresultaat bezig zijn, werkt niet.
Ze zeggen niet voor niets; ‘Het gaat om de reis ernaartoe, niet de bestemming.’
Het iedere dag op je to do lijstje zetten, werkt ook niet. Nu heb ik twee dagen in de week aangewezen waarop ik ga zitten achter mijn laptop en ga tikken. Hup, meteen in de vroege ochtend. Want als ik eenmaal bezig ben, dan gaat het allemaal vanzelf en heb ik er heel veel plezier in
Nu naar jullie voornemens. Of voor-je-uit-schuif taken, want iedereen heeft ze. Voor mij hielp het echt toen ik bedacht:
– Begin er gewoon aan. Ga erachter zitten (al is het een uurtje) en ga tikken. Al heb je drie zinnen geschreven, je bent er wel mee bezig dus dan gaat het de goede kant op.
– En het allerbelangrijkst: je gedachten. Ikzelf miste deze gedachte: ‘Het hoeft nu niet af. Dat gaat ook niet. Stukje bij beetje. Begin met schrijven en de rest komt vanzelf.’ Dus gewoon lekker schrijven zonder met het eindresultaat bezig te zijn of wanneer het af moet zijn.
En mocht het een keertje niet lukken dan geeft dat ook niet. Tenslotte zijn we ook maar mensen. Wat het belangrijkste is: beginnen en daarna doorzetten.